Ήταν 13 Οκτωβρίου του 1976, 2 χρόνια δηλαδή πριν η εθνική ομάδα της Ολλανδίας κατάφερνε να φτάσει στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978, για δεύτερη συνεχόμενη φορά μετά τον τελικό του 1974, παίζοντας αυτό που αργότερα ονομάστηκε «τόταλ φούτμπολ», ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο σε απλά ελληνικά, με αδιαμφισβήτητο ηγέτη το διασημότερο Νο 14 στην ιστορία του ποδοσφαίρου, τον Γιόχαν Κρόιφ. Αλλά και δυο χρόνια αφότου ο Τζορτζ Μπεστ έφυγε από την ομάδα με την οποία έγινε διάσημος δίνοντας μοναδικές ποδοσφαιρικές παραστάσεις, την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και αγωνιζόταν πλέον για τη Φούλαμ, έχοντας ήδη αφήσει πίσω του τα καλύτερα ποδοσφαιρικά του χρόνια.
Μια άποψη που ασπαζόταν και ο Ολλανδός δημοσιογράφος Μπερτ Νέντερλοφ, ο οποίος κάλυπτε το ρεπορτάζ της εθνικής Ολλανδίας και, ενόψει του επερχόμενου αγώνα Ολλανδίας-Β. Ιρλανδίας για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, είχε αναλάβει να γράψει ένα άρθρο για τον Τζορτζ Μπεστ. Παρακολουθώντας τον σε έναν αγώνα της Φούλαμ ενάντια στη Σαουθάμπτον ήταν πλέον σίγουρος. Ο Μπεστ ήταν πλέον ένας ξεπεσμένος σταρ, σχεδόν βετεράνος ποδοσφαιριστής όπως τον περιέγραψε ο Νέντερλοφ στο άρθρο του. Ωστόσο, για κακή του τύχη, ο Μπίλ Έλιοτ, ένας Βρετανός συνάδελφός του που ταξίδευε με την αποστολή της Β. Ιρλανδίας για τον αγώνα με την Ολλανδία, αποφάσισε να ρωτήσει τον Μπεστ την άποψή του για τον Κρόιφ. «Καταπληκτικός» ήταν η απάντηση του Μπεστ. Ο Έλιοτ τόλμησε να το πάει ένα βήμα παραπέρα: «Καλύτερος από εσένα;» τον ρώτησε, για να λάβει την σχεδόν αλαζονική απάντηση του Μπεστ που σκασμένος στα γέλια του είπε: «Προφανώς αστειεύεσαι. Λοιπόν θα σου πω τι θα κάνω. Απόψε με την πρώτη ευκαιρία θα κάνω ποδιά στον Κρόιφ».
Σύμφωνα με την περιγραφή του Έλιοτ, χρειάστηκαν μόλις πέντε λεπτά στον αγώνα για να κρατήσει ο Μπεστ την υπόσχεσή του. Παίρνοντας την μπάλα κοντά στην αριστερή γραμμή του γηπέδου, αντί να προχωρήσει προς την αντίπαλη εστία, έκοψε προς τα μέσα και, αφού πέρασε τρεις αντιπάλους, πλησίασε τον Κρόιφ που ήταν στο δεξί άκρο του γηπέδου, έκανε μια διπλή προσποίηση και πέρασε την μπάλα κάτω από τα πόδια του Ολλανδού. Καθώς μάλιστα ξαναπήρε την μπάλα για να συνεχίσει την κούρσα του, σήκωσε τη δεξιά του γροθιά στον αέρα (ουρλιάζοντας από μέσα του ένα «YES Motherfucker» θα προσέθετα εγώ). Ή, αν θέλαμε να χωρέσουμε τη φάση αυτή σε μια υποθετική δική του ατάκα, «Cruyff is good but I am the Best».
Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιο βίντεο από τον αγώνα που να αποτυπώνει αυτή τη φοβερή φάση, αλλά ποιος νοιάζεται; Ο ίδιος ο Νέντερλοφ επιβεβαιώνει ότι ο Μπεστ έκανε ένα καταπληκτικό παιχνίδι, οδηγώντας την ταπεινή Β. Ιρλανδία σε μια ισοπαλία 2-2 ενάντια στην Ολλανδία, πιθανόν την καλύτερη ομάδα του κόσμου εκείνη τη στιγμή. Μπορεί ο Δαυίδ να μην νίκησε τον Γολιάθ, αλλά του πήρε ισοπαλία και το έκανε με άψογο στυλ χωρίς να χρειαστεί πέτρα στο δόξα πατρί. Αρκούσε μια μπάλα κάτω από τα πόδια.
Πηγή: sombrero.gr
