Print this page
Μουντιάλ 1970 - Μεξικό

Μουντιάλ 1970 - Μεξικό

{modulepos inside1}

Το Μεξικό μπορεί να καυχιέται μέχρι και σήμερα ότι είχε την τιμή να διοργανώσει το καλύτερο και πιο θεαματικό Παγκόσμιο Κύπελλο στην ιστορία. Τι και αν τα γήπεδα βρίσκονταν περίπου 3.000 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, τι και αν πολλά ματς διεξήχθησαν υπό καύσωνα, κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει ότι οι ποδοσφαιριστές παρά τις αντίξοες συνθήκες πρόσφεραν εξαιρετικό θέαμα.

Σε αυτό βοήθησε η παρουσία της καλύτερης Βραζιλίας που εμφανίστηκε ποτέ, με αστέρια όπως οι Πελέ, Κάρλος Αλμπέρτο, Ζέρσον, Ζαϊρζίνιο, Ριβελίνο, Τοστάο.

Η FIFA συνεδρίασε το 1964 στο Τόκιο για να αναθέσει τη διοργάνωση του Μουντιάλ του 1970. Υποψήφιες ήταν η Αργεντινή και το Μεξικό, αλλά η χώρα της κεντρικής Αμερικής υπερίσχυσε, αν και ήταν έντονες οι φήμες περί δωροδοκία αρκετών μελών…

Στα προκριματικά συμμετείχαν 71 ομάδες που διεκδίκησαν τα 14 εισιτήρια. Από την Ευρώπη απουσίασε η Πορτογαλία, τερμάτισε τελευταία στον όμιλό της (συμμετείχε και η Εθνική), ενώ από τη Νότια Αμερική έκπληξη αποτέλεσε ο αποκλεισμός της Αργεντινής, ο οποίος βέβαια πέρασε σε δεύτερη μοίρα λόγω του πολέμου που ξέσπασε ανάμεσα σε Σαλβαδόρ και Ουνδούρες. Οι δύο ομάδες χρειάστηκε να δώσουν αγώνα μπαράζ που έγινε στην πόλη του Μεξικού και έληξε με νικητή το Σαλβαδόρ με σκορ 3-2. Το ματς ήταν πολύ σκληρό και συνοδεύτηκε με ξυλοδαρμούς μεταναστών του Σαλβαδόρ στις Ονδούρες. Το αποτέλεσμα ήταν να διακοπούν οι διπλωματικές σχέσεις των δύο χωρών και να ξεσπάσει πόλεμος που διήρκεσε τρεις ημέρες με τραγικό απολογισμό τον θάνατο τουλάχιστον 10.000 ανθρώπων!

Στον πρώτο όμιλο η διοργανώτρια ομάδα του Μεξικό ήταν αυτή που πέρασε ως δεύτερη πίσω από τη Σοβιετική Ένωση. Αυτές που αποκλείστηκαν ήταν το Βέλγιο και το Σαλβαδόρ.
 
Στο 2ο όμιλο η Ιταλία προκρίθηκε με τη ψυχή στο στόμα. Ο τότε ομοσπονδιακός Φερούτσιο Βαλκαρέτζι είχε να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο πρόβλημα. Στην ομάδα υπήρχαν δύο ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης, ο Τζιάνι Ριβέρα (Μίλαν) και ο Σάντρο Ματσόλα (Ίντερ), οι οποίοι αγωνίζονταν στην ίδια θέση και αυτό δυσχέραινε τις επιλογές του, Εντούτοις, η Σουάντρα Ατζούρα με μία νίκη αι δύο ισοπαλίες πέρασε πρώτη από τον όμιλο, ενώ δεύτερη προκρίθηκε η Ουρουγουάη, λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων από τη Σουηδία.
 
Στον τρίτο όμιλο δέσποζε η παρουσία της σπουδαίας Βραζιλίας και της κατόχου του τροπαίου Αγγλίας. Οι δύο ομάδες ήταν αυτές που εντέλει προκρίθηκαν, η κάθε μία όμως με διαφορετικό τρόπο. Η Σελεσάο έκανε το τρία στα τρία, νικώντας και τους Άγγλους με 1-0. Εκείνο το ματς έμεινε στην ιστορία για την «απόκρουση του αιώνα» όπως έμεινε στην ιστορία, όταν ο Μπανκς πετάχτηκε από τη μία γωνία στην άλλη για να βγάλει την μπάλα σε κόρνερ σε σκαστή κεφαλιά του Πελέ από το σημείο του πέναλτι.
 
Στον 4ο όμιλο η Δυτική Γερμανία έκανε επίδειξε ισχύος, κερδίζοντας και τους τρεις αγώνες και όλοι άρχισαν να μαθαίνουν το όνομα του Γκερντ Μίλερ, ενός μικροκαμωμένου επιθετικού, ο οποίος βομβάρδιζε με περίσσια ευκολία τις αντίπαλες εστίες. Το Περού είχε προπονητή τον παγκόσμιο πρωταθλητή με τη Βραζιλία το 1958 και 1962 Ντίντι και με σχετική άνεση εξασφάλισε τη δεύτερη θέση του ομίλου, παίρνοντας το δεύτερο εισιτήριο για τα προημιτελικά.
 
Στα προημιτελικά της 14ης Ιουνίου το πιο αμφίρροπο παιχνίδι φάνταζε αυτό ανάμεσα στην Αγγλία και τη Δυτική Γερμανία, δύο ομάδες που είχαν αναμετρηθεί τέσσερα χρόνια νωρίτερα στον τελικό. Οι Άγγλοι, χωρίς τον Γκόρντον Μπανκς στη σύνθεσή τους, καθώς έπαθε δηλητηρίαση, προηγήθηκαν 2-0 των αντιπάλων τους και παρά το γεγονός ότι το 1966 παραλίγο να την πατήσουν, δεν είχαν βάλει μυαλό. Οι Δυτικογερμανοί κατάφεραν να ισοφαρίσουν και να στείλουν το ματς στην παράταση, όπου ο Γκερντ Μίλερ με ακόνη ένα γκολ στο τουρνουά έκανε το 3-2 δίνοντας το εισιτήριο στη χώρα του.
 
Η Ιταλία πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνισή της κόντρα στο Μεξικό και το τελικό 4-1 υπέρ της ήταν χαρακτηριστικό της διαφοράς κλάσης ανάμεσα στις δύο ομάδες. Κλειστός ήταν ο προημιτελικό μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και Ουρουγουάης, καθώς κρίθηκε στην παράταση χάρη σε τέρμα του Εσπαράγκο.
 
Εύκολο αποδείχτηκε το έργο και της Βραζιλίας, αφού το Περού αποδείχτηκε «λίγο» για να κοντράρει τη Σελεσάο και η ήττα 4-2 κρίνεται απολύτως φυσιολογική.
 
Οι δύο ημιτελικοί της 17ης Ιουνίου είχαν ευρωπαϊκό και λατινικό χρώμα. Στο Μέξικο Σίτι συγκρούστηκαν Δυτική Γερμανία και Ιταλία και στη Γουαδαλαχάρα η Βραζιλία με την Ουρουγουάη. Ο αγώνας του «Αζτέκα» ήταν με διαφορά ο πιο συγκλονιστικός νοκ άουτ αγώνας στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου, που βρήκε τελικά νικητές τους Ιταλούς με 4-3 στην παράταση. Ο αγώνας ξεκίνησε με γρήγορο γκολ των Ιταλών (στο 7’ ο Μπονισένια) και από το σημείο εκείνο και μετά ταμπουρώθηκαν πίσω για να κρατήσουν το προβάδισμά τους. Οι Γερμανοί έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διασπάσουν την περίφημη ιταλική άμυνα, η οποία άντεξε για σχεδόν 90 λεπτά. Τελικά η δικαιοσύνη αποδόθηκε στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων όταν ο Σνέλινγκερ ισοφάρισε σε 2-2, στέλνοντας το ματς στην παράταση. Εκεί οι δύο ομάδες λες και πάτησαν reset και πρόσφερα απίστευτες συγκινήσεις. Σημειώθηκαν πέντε γκολ, δύο για τους Γερμανούς και τρία για τους Ιταλούς, οι οποίοι ήταν και αυτοί που πήραν το εισιτήριο για τον τελικό.
 
Στον άλλο ημιτελικό, η Βραζιλία είχε να ξεπληρώσει το γραμμάτιο του 1950, όταν έχασε στη χώρα της το τρόπαιο από την Ουρουγουάη. Η ευκαιρία είκοσι χρόνια αργότερα και η Σελεσάο δεν την άφησε να πάει χαμένη. Οι Ουρουγουανοί στην αρχή τρόμαξαν τους αντιπάλους τους καθώς προηγήθηκαν στο 19’ με τον Κουμπίγια και στη συνέχεια κλείστηκαν στην άμυνα. Όμως η Βραζιλία με τρία τέρματα εξασφάλισε την παρουσία της στον τελικό.
 
 
Ο ΤΕΛΙΚΟΣ
 
Στις 21 Ιουνίου παρατάχθηκαν στη σέντρα του σταδίου Αζτέκα η Βραζιλία και η Ιταλία. Ή καλύτερα το επιθετικό, θεαματικό, ελκυστικό ποδόσφαιρο που αντιπροσώπευε η Σελεσάο κόντρα στο αμυντικό και παιχνίδι σκοπιμότητας της Σκουάντρα Ατζούρα. Το παράδοξο της όλης ιστορίας ήταν ότι η Ιταλία διέθετε εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι θα μπορούσαν να αποδώσουν πολύ καλύτερο ποδόσφαιρο, αλλά εγκλωβίζονταν στην τακτική και τη φιλοσοφία του Φερούτσιο Βαλκαρέτζι.
 
Η Βραζιλία βλέποντας ότι ο αντίπαλός τους δεν θα άλλαζε τρόπο παιχνιδιού άρχισε να πιέζει από νωρίς και στο 18’ έκανε το 1-0 με την κεφαλιά του Πελέ. Οι Ευρωπαίοι παρά το γεγονός ότι βρίσκονταν από νωρίς με την πλάτη στον τοίχο, δεν έκριναν σκόπιμο διαφοροποιήσουν τα πλάνα τους και τουλάχιστον μέχρι το ημίχρονο μπορούσαν να ισχυριστούν ότι δικαιώθηκαν, αφού ισοφάρισαν με τον Μπονισένια στο 37’.
 
Το δεύτερο ημίχρονο όμως τα πράγματα άλλαξαν. Η μηχανή της Βραζιλίας πήρε μπρος για τα καλά, τα γρανάζια δούλευαν εξαιρετικά και με κερασάκι στην τούρτα το τέταρτο γκολ από τον Κάρλος Αλμπέρτο θριάμβευσαν με 4-1 επί των Ιταλών και στέφθηκαν για τρίτη φορά στην ιστορία τους Παγκόσμιοι Πρωταθλητές.
 
 
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ
 
Χώρα Διεξαγωγής: Μεξικό
Στάδια: Γκουανταλαχάρα (Estadio Jalisco), Λεόν (Estadio Monumental), Πόλη του Μεξικό (Estadio Azteca), Πουέμπλα (Estadio Cuauhtemoc), Τολούκα (Estadio Depotivo και Estadio Luis Dosal)
Χρόνος Διεξαγωγής: 31 Μαΐου - 21 Ιουνίου 1970
Χώρες που συμμετείχαν (16): Βέλγιο, Βουλγαρία, Δυτική Γερμανία, Αγγλία, Ιταλία, Ρουμανία, Σουηδία, Σοβιετική Ένωση, Τσεχοσλοβακία, Μεξικό, Ελ Σαλβαδόρ, Περού, Ουρουγουάη, Βραζιλία, Ισραήλ, Μαρόκο.
Αριθμός Αγώνων: 32
Σύνολο Θεατών: 1.603.975
Μέσος όρος θεατών: 50.124
Σύνολο Τερμάτων: 95
Μέσος όρος τερμάτων ανά αγώνα: 2,97
 
Ο Τελικός
Βραζιλία - Ιταλία 4-1 (1-1)
Γήπεδο: «Αζτέκα», Μεξικό, 20 Ιουνίου 1970
Θεατές: 107,412
ΒΡΑΖΙΛΙΑ: Φέλιξ, Χέρκουλες Μπρίτο, Ουΐλσον Πιάτσα, Κάρλος Αλμπέρτο, Εβεράλντο, Κλοντοάλντο, Ζέρσον, Ριβελίνο, Ζαϊρζίνιο, Πελέ, Τοστάο.
ΙΤΑΛΙΑ: Αλμπερτόζι, Μπέργκνις, Φακέτι, Τσέρα, Ροζάτο, Μπερτίνι (74’ Ζουλιάνο), Ματσόλα, Ντε Σίστι, Ντομενγκίνι, Μπονινσένια (84’ Ριβέρα), Ρίβα.
Σκόρερ: 18' Πελέ, 66' Ζέρσον, 71' Ζαϊρζίνιο, 86' Κάρλος Αλμπέρτο / 37' Μπονινσένια
Διαιτητής: Ρούντι Γκλέκνερ (Γερμανία)
 
ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΣΚΟΡΕΡ
 
10 γκολ Γκερντ Μίλερ - Δυτ. Γερμανία
7 γκολ Φίλιο Ζαϊρζίνιο - Βραζιλία
5 γκολ Τεόφιλο Κουμπίγιας - Περού
 
 
ΜΙΚΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ
 
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 ήταν το πρώτο που μεταδόθηκε έγχρωμα σε ολόκληρο τον κόσμο.
 
Για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο οι προπονητές είχαν δικαίωμα να κάνουν αλλαγές, δύο τον αριθμό.
 
Η δηλητηρίασε που έπαθε ο Γκόρντον Μπανκς πριν από τον προημιτελικό με τη Δυτική Γερμανία θεωρήθηκε ύποπτη και οι φήμες ήθελαν τους Μεξικανούς από το μένος τους κατά των Άγγλων να είχαν ρίξει κάτι στο φαγητό ή το ποτό του γκολκίπερ των Λιονταριών.
 
Η Ελλάδα έχασε την πρώτη θέση στον προκριματικό όμιλό της για μόλις έναν βαθμό. Η Εθνική μετά την ήττα στη Βασιλεία από τους Ελβετούς με 1-0, συνέτριψε τους Πορτογάλους με 4-2 στην Αθήνα, ήρθε ισόπαλη με τη Ρουμανία με 2-2 και την Πορτογαλία εκτός έδρας με το ίδιο σκορ, διέλυσε 4-1 τους Ελβετούς στη Θεσσαλονίκη και απώλεσε τη μεγάλη ευκαιρία ερχόμενη ισόπαλη με τους Ρουμάνους στο Βουκουρέστι (1-1).
 
Η Βραζιλία μερικούς μήνες πριν από την τελική φάση αντιμετώπισε σοβαρά εσωτερικά προβλήματα. Ο ομοσπονδιακός προπονητής Ζοάο Σαλτάνια είχε έρθει σε ρήξη με ορισμένους παίκτες, μεταξύ τους και ο Πελέ. Στις 4 Μαρτίου του 1970 η Βραζιλία έχασε στο Πόρτο Αλλέγκρε σε φιλικό από την Αργεντινή με 2-0. Ο Σαλτάνια «φόρτωσε» έμμεσα την ήττα στον Πελέ και δήλωσε ότι θα τον αποκλείσει από την αποστολή του Μουντιάλ. Δεν πρόλαβε όμως… Ο τότε πρόεδρος της ομοσπονδίας της Βραζιλίας, Ζοάο Χαβελάνζε, απομάκρυνε τον Σαντάνια και ανέθεσε την ομάδα στον Μάριο Ζαγκάλο ο οποίος το 1958 και το 1962 ήταν βασικό στέλεχος των ομάδων που στέφθηκαν παγκόσμιες πρωταθλήτριες.

Αρκετό παρασκήνιο υπάρχει πριν από το παιχνίδι του 3ου ομίλου ανάμεσα στην Βραζιλία και την Αγγλία. Οι Άγγλοι είχαν επιλέξει να διαμένουν σε ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης. Την παραμονή του αγώνα και όλη τη νύχτα αρκετοί Μεξικάνοι είχαν συγκεντρωθεί έξω από το ξενοδοχείο και φώναζαν «Brazil, Brazil». Το αποτέλεσμα ήταν οι περισσότεροι Άγγλοι να μείνουν ξύπνιοι όλο το βράδυ και να πληρώσουν με αυτό τον τρόπο την υπεροπτική συμπεριφορά τους. Την επόμενη μέρα έχοντας σαφώς λιγότερες δυνάμεις έλιωσαν κάτω από τους 36 βαθμούς Κελσίου και μοιραία έχασαν από τη Βραζιλία με 1-0 με γκολ του Ζαϊρζίνιο.
 
Ο ημιτελικός ανάμεσα σε Ιταλία και Δυτική Γερμανία χαρακτηρίστηκε «ο αγώνας του αιώνα» λόγω της εξέλιξής του, αλλά αξίζει να αναφερθεί ο Φραντς Μπεκενμπάουερ αναγκάστηκε να αγωνισθεί σε όλη τη διάρκεια της παράτασης με δεμένο το χέρι, καθώς είχε βγάλει τον ώμο του και είχαν πραγματοποιηθεί και οι δύο αλλαγές από τον Χέλμουτ Σεν.
Διαβάστηκε 13474 φορές
{modulepos inside2}

Σχετικά Άρθρα

Τα cookie μας βοηθούν να σας παρέχουμε τις υπηρεσίες μας. Εφόσον χρησιμοποιείτε τις υπηρεσίες μας, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies από εμάς.