Ένα αγοράκι που αποτελούσε δώρο για τους Ιταλούς στην καταγωγή γονείς του, καθώς μόλις μεγάλωνε λιγάκι θα μπορούσε να προσφέρει σημαντική βοήθεια στις δουλειές του κτήματος. Πολλά χρόνια αργότερα, όταν ο πιτσιρικάς είχε γίνει πια ένας από τους μεγαλύτερους σταρ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, οι φίλαθλοι δεν έπαψαν ποτέ να αναρωτιούνται πως κατόρθωνε επί 90λεπτά, να αλωνίζει χωρίς να κουράζεται όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου. Η απάντηση βεβαίως, βρισκόταν κρυμμένη στα παιδικά χρόνια του μοναδικού Αλφρέδο ντι Στέφανο. Εκεί δηλαδή όπου η σκληρή καθημερινή εργασία στη φάρμα, όπλισε το μικρό με εκπληκτική αντοχή στην κούραση και τις κακουχίες. Προσόν που ναι μεν αποδείχθηκε εξαιρετικά χρήσιμο, ήταν όμως ένα μόνο από τα αμέτρητα που συνόδευαν αυτόν τον απόλυτα πλήρη παίκτη, ο οποίος ώρες – ώρες έδινε την εντύπωση ότι μπορούσε να κάνει τα πάντα.
Το 1949, η μεγάλη ποδοσφαιρική απεργία που πραγματοποιήθηκε στη χώρα, ανάγκασε τους περισσότερους Αργεντινούς σούπερ σταρ να μετακομίσουν στο πρωτάθλημα της Κολομβίας, το οποίο δεν τελούσε υπό την έγκριση της ΦΙΦΑ. Κάτι που πρακτικά σήμαινε, ότι οι ομάδες μπορούσαν να δίνουν μεγάλους μισθούς, αφού δεν ήταν υποχρεωμένες να πληρώνουν ποσά σε μεταγραφές. Ο Αλφρέδο ντι Στέφανο εντάχθηκε στη Μιλιονάριος της Μπογκοτά. Στα τέσσερα χρόνια που έμεινε εκεί η «ξανθιά σαΐτα», πέτυχε 267 γκολ σε 292 ματς, οδηγώντας το σύλλογο σε τέσσερα πρωταθλήματα (1950, ’51, ’52, ’53), ενώ έπαιξε και τέσσερις φορές με τη φανέλα της εθνικής Κολομβίας.
Ο Ντι Στέφανο, έγινε ο ηγέτης της εκπληκτικής αρμάδας που κατέκτησε τα 5 πρώτα κύπελλα Πρωταθλητριών (1956, ’57, ’58, ’59, ’60), δημιουργώντας παράλληλα ένα αξεπέραστο ρεκόρ μέχρι και σήμερα. Μάλιστα, σκόραρε και στους 5 τελικούς, κάτι που βεβαίως δεν έχει πετύχει κανείς άλλος ποδοσφαιριστής μέχρι σήμερα. Με 49 γκολ παραμένει μέχρι σήμερα ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ακόμη, κατέκτησε 8 πρωταθλήματα Ισπανίας (1954, ’55, ’57, ’58, ’61, ’62, ’63, ’64) ένα Κύπελλο (1962) καθώς και το Διηπειρωτικό του 1960. Σε προσωπικό επίπεδο αναδείχθηκε 5 φορές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος και άλλες δυο πήρε τη «Χρυσή Μπάλα», ως κορυφαίος παίκτης της Ευρώπης. Το 1966, και αφού αγωνίστηκε για δυο χρονιές στην Εσπανιόλ, κρέμασε τα παπούτσια του μετρώντας συνολικά 228 γκολ στο Ισπανικό πρωτάθλημα (218 με τη Ρεάλ, της οποίας παραμένει πρώτος σκόρερ όλων των εποχών), 377 σε Αργεντινή και Ισπανία συνολικά και πάνω από 790, αν υπολογιστούν και τα χρόνια του στην Κολομβία. Τέλος, φόρεσε 31 φορές της φανέλα της εθνικής Ισπανίας, που συμπλήρωσε το τρίο των εθνικών ομάδων στις οποίες αγωνίστηκε, και πέτυχε 23 γκολ.
Σαν προπονητής, δούλεψε σε αρκετές ομάδες όπως την Μπόκα, την Ρίβερ Πλέιτ, την Σπόρτινγκ Λισσαβώνας και την Βαλένθια, κατακτώντας παντού τίτλους. Πλέον είναι επίτιμος πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης, οι φίλαθλοι της οποίας δεν ξεχνούν ποτέ ότι το σημερινό μεγαλείο της ομάδας τους, οφείλεται κατά ένα μέρος σε αυτόν τον πραγματικά σπουδαίο ποδοσφαιριστή.