«Σε μία όμορφη ημέρα ύστερα από νίκη, οι σκέψεις μου είναι με τα ξαδέρφια μας της Τορίνο. Με τους φιλάθλους τους και τους δοξασμένους παίκτες που γέμισαν υπερηφάνεια το έθνος και με τους πιστούς της Γκρανάτα. Αιώνια τιμή σε εσάς, τους πρωταθλητές της Μεγάλης Τορίνο και συγχωρέστε αυτούς που είναι ένοχοι για τις ακατονόμαστες πράξεις που δείχνουν ασέβεια ακόμα και σήμερα, σχεδόν 70 χρόνια αργότερα. Οι νεκροί είναι νεκροί και δεν ενοχλούν κανέναν. Πρέπει να αφήνονται στην ησυχία τους και να τους σέβονται. Οι νεκροί έχουν συζύγους, παιδιά και εγγόνια και το να τους κάνουμε να υποφέρουν δεύτερη φορά είναι απάνθρωπο.
Αντιπαλότητα, οπαδισμός, αθλητισμός... Η ζωή σου δίνει πολλά συναισθήματα, μερικά από αυτά ευγενή και μερικά από αυτά ίσως κάπως λιγότερο. Αλλά όταν γράφεις απρεπή και ακατάλληλα συνθήματα, ίσως χωρίς συναίσθηση, είσαι πιο νεκρός από τους νεκρούς. Το να βλέπω τους 39 αγγέλους του Χέιζελ να βασανίζονται ακόμα και σήμερα, μου προκαλεί θυμό και αηδία. Μην επιτρέψετε να υποκύψουμε στα ίδια λάθη. Είμαστε άντρες, πρέπει να διαχωρίσουμε τους εαυτούς μας, αν θέλουμε να δείξουμε κάτι αιώνιο και εποικοδομητικό για την ανθρωπότητα, η οποία έχει πληγές.
Δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι με τη μετριότητα και τη μοχθηρία, απλά για να πούμε κάτι τώρα. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι καλύτερα να είσαι το θύμα παρά ο θύτης, διότι οι θύτες θα καταδικαστούν από τη ζωή σε σύρσιμο μέσα από την κόλαση της κενής ύπαρξής τους. Τα θύματα θα υποφέρουν στιγμιαία, αλλά μετά θα αντιληφθούν ότι το να είναι διαφορετικά από τους θύτες θα τους δώσει δύναμη και ασφάλεια να βασίσουν τις ζωές τους σε αυθεντικές αξίες και θα γίνουν οι φορείς της ομορφιάς, της συνείδησης, του σεβασμού και της πίστης: χωρίς να καταφύγουν σε κανέναν ανταγωνισμό ή αντιπαλότητα.
Οπαδοί της Γιουβέντους, απευθύνομαι σε εσάς, επειδή γνωρίζω ότι μπορώ, μετά από όλα όσα μοιραστήκαμε μαζί. Οπαδοί της Γιουβέντους, επιτρέψτε μου να είμαι υπερήφανος για εσάς, επειδή εάν σκεφτούμε και πραγματικά πιστέψουμε τι αντιπροσωπεύει 'το στιλ της Γιούβε' και οι απόλυτες αρχές που μας χαρακτηρίζουν, είναι αδιανόητο να βεβηλώνεις και να καταστρέφεις τα αισθήματα αυτών που έχουν υποφέρει κι ακόμα υποφέρουν. Δεν προσβάλουμε την αφοσίωση, τα συναισθήματα και τις αναμνήσεις.
Μια αγκαλιά σε αυτούς που πιστεύουν ότι ακόμα –και ειδικά– στον αθλητισμό, είναι απαραίτητο να είσαι άντρας με τιμή. Σήμερα, αύριο, πάντοτε και για πάντα: μέχρι το τέλος».
