Στο Βόλφσπαρκ Στάντιουμ δεν έχει περάσει σεζόν χωρίς ποδόσφαιρο Α' Εθνικής. Το γήπεδο μπορεί να έχει αλλάξει πολλά ονόματα, αλλά το Αμβούργο παραμένει η μόνη ομάδα που είναι πάντα παρούσα στην πρώτη κατηγορία της Γερμανίας και ιδρυτικό μέλος της Μπουντεσλίγκα από το 1963. Μόνο που οι «δεινόσαυροι» έχουν εξαφανιστεί από τον πλανήτη και το Αμβούργο με το ίδιο παρατσούκλι δίνει μάχη τα τελευταία χρόνια να κρατηθεί στη ζωή.
Το 2011-12 για πέντε βαθμούς μόλις γλίτωσαν τα μπαράζ στέλνοντας εκεί τη Χέρτα του Ότο Ρεχάγκελ που στη συνέχεια έπεσε. Την επόμενη σεζόν η ομάδα συνήλθε και τερμάτισε αρκετά πιο ψηλά, για να φτάσει η περσινή πρώτη μαρτυρική σεζόν. Με 2 μόλις βαθμούς διαφορά από τον πάτο, το τρίτο από το τέλος Αμβούργο έπαιξε στα μπαράζ. Έφερε 0-0 εντός στο πρώτο ματς με την Γκρόιτερ Φιρτ και με το 1-1 του δεύτερου αγώνα κέρδισε τη σωτηρία. Στο Αμβούργο όλοι σκέφτηκαν ότι γλίτωσαν φτηνά και υποσχέθηκαν στους εαυτούς τους να μην ξαναγίνει κάτι τέτοιο.
Ένα χρόνο και λίγες μέρες αργότερα, τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα. Το Αμβούργο κατάφερε να βρίσκεται μέχρι και στη 12η θέση κάποια στιγμή στο φετινό πρωτάθλημα, αλλά στο τέλος μπήκε στα μπαράζ παραμονής και γλίτωσε την απευθείας πτώση μόλις για έναν βαθμό. Όπως και πέρσι, ο πρώτος εντός έδρας αγώνας δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η Καρλσρούη προηγήθηκε από νωρίς και οι γηπεδούχοι απλά ισοφάρισαν και ένιωσαν και ιδιαίτερα τυχεροί καθώς δυο φορές η μπάλα χτύπησε στα δοκάρια της εστίας τους. Χθες το βράδυ το Αμβούργο με σχεδόν 4000 κόσμο στο πλάι του πήγε για το ένα γκολ που θα έδινε τη σωτηρία, το πολυπόθητο 0-1. Το 0-0 όμως έμενε σταθερά στον αγώνα και το άγχος μεγάλωνε μέχρι που ο Γιαμπό στο 78′ άνοιξε το σκορ για τους γηπεδούχος που πίστεψαν ότι άγγιζαν πλέον την άνοδο. Το πέταλο των εκδρομέων πάγωσε, η Καρλσρούη έπαιζε στα τελευταία λεπτά με τέσσερα σέντερ μπακ και το Αμβούργο που φάνηκε να ξυπνάει άρχισε να κάνει φάσεις. Χωρίς αποτέλεσμα όμως. Το να έχεις τη χειρότερη επίθεση του πρωταθλήματος με μόλις 25 γκολ σε 34 παιχνίδια και να θέλεις να σώσεις τη σεζόν σε 12 λεπτά δεν είναι εύκολο.
Μέχρι που ακριβώς στο 90′ ένα χέρι έξω από την περιοχή έδωσε την ευκαιρία στο Αμβούργο να απειλήσει με φάουλ σε καλή θέση. Το μυαλό όλων πήγε στον Ράφαελ φαν ντερ Φαρτ. Πράγματι, ο Ολλανός πήγε στην μπάλα. Οι στιγμές που οι μεγάλοι καθαρίζουν τους αγώνες σκέφτηκαν όσοι το έβλεπαν. Αυτή τη φορά ο μεγάλος όμως ήταν άλλος. Ο Χιλιανός Μαρσέλο Ντίας ήρθε στη Γερμανία τον Φεβρουάριο από τη Βασιλεία και μέχρι στιγμής δεν είχε βάλει γκολ με τη νέα του ομάδα. Κι όμως, αυτός ήταν που τελικά εκτέλεσε το φάουλ και με ένα πανέξυπνο και τεχνικό σουτ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα δίνοντας το φιλί της ζωής.
Η παράταση ήταν μέτρια, το Αμβούργο δεν απείλησε για αρκετή ώρα και το ματς φώναζε «πέναλτι», μέχρι που η φιλοξενούμενη ομάδα κατάφερε με έναν ωραίο συνδυασμό να κάνει το 1-2 στο 115′. Ο σκόρερ Μίλλερ έφυγε προς το πέταλο και από εκείνη την ώρα αρκετοί φίλαθλοι του Αμβούργου (που έδωσαν ένα ρεσιτάλ οπαδικής στήριξης σε όλο τον αγώνα) έγιναν Έλληνες και έμειναν μέσα στο περιβάλλοντα χώρο περιμένοντας την λήξη (με έντονη την αστυνομία δίπλα τους). Κι ας καρδιοχτύπησαν στο 120′ όταν η Καρλσρούη κέρδισε πέναλτι και είπαν «πόσο έχει ακόμα;». Μονο που ο γκολκίπερ Άντλερ ήταν εκεί, απέκρουσε και το 1-2 ήταν το τελικό σκορ. Δυο σεζόν παίζει με τη φλόγα η ιστορική ομάδα της Γερμανίας και δυο σεζόν γλιτώνει. Και το ρολόι στο γήπεδο του Αμβούργου συνεχίζει να μετράει αργά και σταθερά από τις 24 Αυγούστου το 1963, όταν η ομάδα έπαιξε το πρώτο ματς της στην Μπουντεσλίγκα, τα δευτερόλεπτα, τα λεπτά, τις ώρες, τις ημέρες και τα χρόνια που το Αμβούργο βρίσκεται σταθερά στην Α’ Εθνική. Μέχρι το επόμενο καρδιοχτύπι…
Πηγή: sombrero.gr
